முதலாமவர் பிரின்ஸ் காசிநாதர். இரண்டாமவர் அமெரிக்காவில் New Orleans, Louisiana வில் பிறந்து 4th September, 1948 அன்று இலங்கைக்கு வந்த Rev.Fr. Miller sj.
இருவரும் முக்கிய இரண்டு பாடசாலைகளின் அதிபர்களாக இருந்தவர்கள் என்பதற்கு அப்பால், சமூகத்திற்கும், யுத்தக்காலத்தில் அவர்களாற்றிய அளப்பெரிய பணிக்காகவும் இலங்கை ராணுவத்தினர் ஒருவருக்கு “உன் வாயில் சுடவேண்டும்” என்றும், மற்றையவருக்கு “வெள்ளைப்புலி” என்றும் கௌரவப்படுத்தியிருந்ததில் இருந்து அவர்களின் உக்கிரமான மனிதஉரிமைச் செயற்பாடுகளை நாம் அறிந்துகொள்ளலாம்.
எமது சமூகம் இவர்கள் இருவருக்கும் காண்பித்த இறுதி மரியாதையினால் வெட்கித் தலைகுனியவேண்டியிருக்கிறது. எத்தனை நன்றி கெட்ட சமூகமாக நாம் மாறிவிட்டிருக்கிறோம்.
இவர்கள் இருவரது இறுதி ஊர்வலங்களிலும் பான்ட் வாத்திய மாணவர்களும், சில பழையமாணவர்களும் இல்லையெனில் அவர்களை தூக்குவதற்கும் நால்வரைத் தேடிவேண்டியிருந்திருக்கும்.
பிரின்ஸ் காசிநாதர்தான் மட்டக்களப்பைச் சேர்ந்தவர் அவரைது சேவையை மறந்தாலும், 70 வருடங்கள் எமக்காவே வாழ்ந்த, எத்தனையோ ஆயிரம் மாணவர்களை உருவாக்கிய, எமது மனித உரிமைகளுக்காகப் போராடிய ஒரு மனினை வழியனுப்ப மட்டக்களப்பாருக்கு நேரமுல்லை, அவரின் சேவையை மதிப்பதற்கு மனமுமில்லை என்பது எத்தனை வெட்கத்துக்குரியது.
ஆக, முதலில் மனிதத்தை கற்பதுதான் முக்கியம்.
*நன்றி முகநூல் சஞ்சயன் செல்வமாணிக்கம்
இருவரும் முக்கிய இரண்டு பாடசாலைகளின் அதிபர்களாக இருந்தவர்கள் என்பதற்கு அப்பால், சமூகத்திற்கும், யுத்தக்காலத்தில் அவர்களாற்றிய அளப்பெரிய பணிக்காகவும் இலங்கை ராணுவத்தினர் ஒருவருக்கு “உன் வாயில் சுடவேண்டும்” என்றும், மற்றையவருக்கு “வெள்ளைப்புலி” என்றும் கௌரவப்படுத்தியிருந்ததில் இருந்து அவர்களின் உக்கிரமான மனிதஉரிமைச் செயற்பாடுகளை நாம் அறிந்துகொள்ளலாம்.
எமது சமூகம் இவர்கள் இருவருக்கும் காண்பித்த இறுதி மரியாதையினால் வெட்கித் தலைகுனியவேண்டியிருக்கிறது. எத்தனை நன்றி கெட்ட சமூகமாக நாம் மாறிவிட்டிருக்கிறோம்.
இவர்கள் இருவரது இறுதி ஊர்வலங்களிலும் பான்ட் வாத்திய மாணவர்களும், சில பழையமாணவர்களும் இல்லையெனில் அவர்களை தூக்குவதற்கும் நால்வரைத் தேடிவேண்டியிருந்திருக்கும்.
பிரின்ஸ் காசிநாதர்தான் மட்டக்களப்பைச் சேர்ந்தவர் அவரைது சேவையை மறந்தாலும், 70 வருடங்கள் எமக்காவே வாழ்ந்த, எத்தனையோ ஆயிரம் மாணவர்களை உருவாக்கிய, எமது மனித உரிமைகளுக்காகப் போராடிய ஒரு மனினை வழியனுப்ப மட்டக்களப்பாருக்கு நேரமுல்லை, அவரின் சேவையை மதிப்பதற்கு மனமுமில்லை என்பது எத்தனை வெட்கத்துக்குரியது.
ஆக, முதலில் மனிதத்தை கற்பதுதான் முக்கியம்.
*நன்றி முகநூல் சஞ்சயன் செல்வமாணிக்கம்
0 commentaires :
Post a Comment