பழி தலை மாறுகிறது. -குவர்னிகா-

பிறந்த குழந்தை இறந்து பிறந்தால் வாளால் கீறிப்புதைப்போம். என்றும் உடல் மண்ணுக்கு உயிர் தமிழுக்கு என்று காசுக்குக் கவிதை எழுதிய வைரமுத்துவின் பாடல்களோடு தமிழ் வீரம் பேசி உலாவந்து கொண்டிருக்கும் உலகத் தமிழினம் அத்தனை நகரங்களிலும் உண்ணாவிரதமும் ஊர்வலமும் செய்து கொண்டிருக்கிறது ஒருபுறம். மறுபுறம் வன்னி யுத்தம் என்று அழைக்கப்ட்டுக் கொண்டிருக்கும் பேரழிவு தனது இறுதிக்கட்டத்தை நெருங்கிவிட்டதாக எல்லோராலும் உரைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இத்தருணத்தில் புலிகளின் அடைப்பை உடைத்துக் கொண்டு பெரவாரியான மக்கள் இராணுவக்கட்டுப்பாட்டுக்கள் நுழைந்துள்ளார்கள். புலிகிளின் உறுப்பினர்கள் இராணுவத்திடம் சரணடைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். 30வருட ஈழயுத்தக்கதை தலைகீழாகிக் கொண்டிருக்கிறது. கடந்த நவம்பர் மாதம் உரையாற்றிய விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் இத்தனை மனித அழிவுகளைப் பார்த்தும் வாய் திறக்கவில்லை. நவம்பர் மாதத்திற்கு முன்னமேயே தப்பியோடிவிட்டார் என்றும் இல்லை அவர் அங்கு பாதாள உலகத்தில் இருக்கிறார் என்றும் பலவித ஊகங்கள் வெளிவந்து கொண்டிருக்கிறது. மக்களோ புது மாத்தளன் தெருவெங்கும் பிணங்களாய் சிதறுகிறார்கள்.இலங்கை அரசு இன்னும் சில மணித்தியாலங்களே இருக்கிறது என்கிறது. யுத்தம் யாரும் எண்ணிப்பார்திருக்கமுடியாத அளவு கோரமாய்த்தான் இருக்கிறது.
இன்று புலிகளால் தக்கவைக்க முடியாத ஆடுகளத்தை புலம்பெயர் மக்கள் தமது தலையில் தூக்கிவைத்து ஆடுகிறார்கள். இந்த யுத்தத்தில் புலிகள் பலமிழந்து விட்டார்கள் என்று நூறுவீதம் தெரிந்த பிறகும் புலம்பெயர்ந்த மக்களும் புலிகளின் மீடியாக்களும் சொல்லுகின்ற நம்புகின்ற பொய்கள் எல்லை மீறிப்போய்க்கொண்டு இருக்கிறது. 30வருடமாகப் புலிகள் செய்த அத்தனை கொலைகளுக்கும் வன்முறைகளுக்கும் காரணம் சொல்லி நியாயப்படுத்தி வந்தவர்கள் நமது மக்கள். புதுமாத்தளனில் இருந்து தப்பி வருகிற மக்களை இராணுவம் எப்படிக் கையேற்கிறது என்று வீடியோ பார்த்தாலும் அதை விளங்கிக் கொள்ள மறுக்கிறது வீரத்தமிழ் மனம். மக்களை நிர்வாணமாக்குகிறார்கள். நிலக்கண்ணிவெடிகளை அகற்ற பயன்படுத்தப்படுகிறார்கள். சிசுக் கொலை நடக்கிறது என்று கற்பனை பண்ணிப் பார்கமுடியாத அளவு பொய் உரையாடலை நடாத்துகிறது. இறுதியில் தப்பிவந்த 35000 மக்களில் பாதிப் பேரைக் கொண்றுவிட்டது 8000பேர்தான் உள்ளார்கள் என்று மக்களிடத்தில் பாரிய அவநம்பிக்கையை வளர்த்து வரும் இந்த புலம்பெயர் சமூகம் புலிப்பாசிசத்தை விட படுமோசமான தளத்தில் இயங்கி வருகிறது. இலங்கை அரசும் இராணுவமும் நம்பிக்கை அற்றவர்கள் என்று தெரிந்த பிறகும் தப்பிவருகிறார்கள் என்பதன் தேவையை கொஞ்சமும் உணரமறுக்கும் இந்தப ;புலிப்பினாமிகள் புலிகளின் வரலாற்றுப் பழியை தமது தலைக்கு மாற்றுகிறார்கள். புலிகளின் கோரப்பிடியில் சிக்கியிருந்த மக்கள் எதிர்காலத்தில் சொல்லப்போகின்ற கதைகள் நமக்குப் பெரும் அதிர்ச்சியைத் தரப்போகின்றது என்பது மட்டும் உண்மை. அத்தனைக்கும் இந்தப் புலிக்கொடி மாந்தர் தமது பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இன்று நடக்கின்ற பேரழிவின் தாக்கம் இன்னும் ஒரு நூறு வருடத்திற்கு அழியா வடுவாக நமது சமூகத்தில் இருக்கும். தமிழீழம் என்ற யுத்த ப+மியின் வடு அது. வெறும் கோடைகாலத்தில் வெயில்படாது தமது பிள்ளைகளை போர்த்து மூடிக்கட்டும் புலம்பெயர் மக்கள் வன்னி மக்களுக்கும் அவர்களின் குழந்தைகளுக்கும் வைரமுத்துவின் பாடல்களைப் பாடிக்காட்டுவதும், வன்னியை விட்டு அந்த மக்களை இடம் பெயரக் கூடாது என்று கோசம் போடுவதும் வேடிக்கையான வளையாட்டு. புலியைத் தடை செய்யாதே. எமது தலைவர் பிரபாகரன். வீ வோன்ற் தமிழீழம் என்று நீ எங்கே வேணுமென்றாலும் கோசம் போடு. உண்ணாவிரதம் இரு. அது உனது உரிமை. நல்லதோ கெட்டதோ அது உனக்குத்தான். ஆனால் வன்னி மக்களை வெளியேற அனுமதியாதே என்று சொல்ல எந்த நாயிற்கும் உரிமையில்லை. அதை நீ சொல்லவும் முடியாது. ஒரு குழந்தையின் பெறுமதியும். தேவையும் தெரியாத உணராத மனநிலை பிறழ்ந்த ஒருவனாலேதான் ஒரு குழந்தையின் மரணத்தில் சந்தோசம் அடையமுடியும். பிறந்த குழந்தை இறந்து பிறந்தால் வாளால் கீறிப் புதைக்கவும் முடியும். இதுதான் இன்றைய புலம்பெயர் கூட்டத்தின் நிலை. இந்தக் கூட்டம் தனக்குத் தெரிந்து வரலாற்றுப்பழியை தன்தலைக்குமாற்றுகிறது.